Δεν είναι τυχαίο που σε αυτή τη χώρα, έχουμε μείνει πίσω. Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού θέλει να μένει πίσω. Στο παρελθόν. Το ακόμα χειρότερο, είναι ότι αυτή η μερίδα, δείχνει να έχει «ξεχάσει» τι γινόταν σε αυτό το παρελθόν που λησμονεί. Ας ξεκινήσουμε, από μια απλή ανάρτηση στο Facebook, αναφορικά με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Στην αρχική σελίδα μου στο Facebook, εμφανίζεται μια ανάρτηση (post από site συγκεκριμένα) που αφορούσε μια τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, για το πρόσφατο λυπηρό περιστατικό στο Αιγαίο, με τον θάνατο των μεταναστών. Δεν αποτελεί είδηση ο σχολιασμός ενός γεγονότος από έναν πρώην πρωθυπουργό. Αλλού κρύβεται η ουσία…
Βλέποντας λοιπόν την συγκεκριμένη ιντερνετική ανάρτηση, αυθόρμητα σκέφτομαι… «ε εντάξει δεν θα ασχοληθεί και κανείς. Και αν ασχοληθούν κάποιοι, θα είναι για να βρίσουν τον Παπανδρέου και να ξεδώσουν». Αμ δε. Η πραγματικότητα με διέψευσε. Μερικά από τα σχόλια που μαζευτήκαν, ήταν τα ακόλουθα: «Γιώργο κάθε μέρα δικαιώνεσαι», «Μην αργείς σε περιμένουμε», «Εύχομαι να τον δούμε πάλι κάποτε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ», «Γεια σου ρε Γιώργο», «Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Γιώργο εσύ εκφράζεις το ΠΑΣΟΚ».
Μπορεί να ακούγονται σαν ειρωνικά τα παραπάνω σχόλια, όμως είναι πέρα για πέρα σοβαρά. Τα άτομα που τα έγραψαν κάτω από την ιντερνετική ανάρτηση, τα εννοούν απόλυτα. Μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε περάσει μνημόνια, λιτότητα, περικοπές, να βγήκαν στην φόρα ένα σορό σκάνδαλα, κυβερνήσεις να ανεβοκατέβηκαν, παρ’ όλα αυτά κάποιοι (θεωρώ ότι δυστυχώς είναι αρκετοί) παραμένουν κολλημένοι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Εκφράζουν με κάθε ευκαιρία την παρελθο-λαγνεία τους.
Αυτά τα παλαιού τύπου «fan club», δεν λησμονούν μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου. Υπάρχουν πολλά αντίστοιχα. Ίδια λατρεία έχει τύχει να δω και για τον αμέσως προηγούμενο πρωθυπουργό. Τον Κώστα Καραμανλή. Η παρελθο-λαγνεία δεν σταματά εδώ. Πάμε και πιο πίσω χρονικά. Πολλοί είναι και αυτοί που ακόμα και σήμερα αποθεώνουν τον Κώστα Σημίτη. Άρα έχουμε 3 στα 3 λοιπόν. Τρείς πρώην πρωθυπουργοί, που φύγανε κακήν κακώς από την εξουσία, αλλά κάποιοι τους λησμονούν. Και τον αμέσως προηγούμενο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, λησμονούν αρκετοί, αλλά εκεί που βρίσκεται ο συγκεκριμένος πολιτικός, είναι λίγο δύσκολο να τον φέρουνε πίσω.
Σε μια φράση που χρησιμοποιούσε και ο Γιώργος Παπανδρέου (πάλι μπροστά μας τον βρίσκουμε) είναι το κλειδί της ιστορίας. «Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά» έλεγε. Αν θέλουμε πραγματικά να έρθει η αλλαγή, θα πρέπει να πάμε μπροστά! Και όχι πίσω.
Με νέα πρόσωπα. Όχι με τα παλιά. Αυτά τα είδαμε, κριθήκαν και αποχώρησαν. Χρειαζόμαστε νέες ιδέες και προτάσεις. Κάποιοι φαίνεται ότι δεν θέλουν πραγματικά την αλλαγή. Και προτιμούν να λησμονούν -και να αγιοποιούν μερικές φορές- πολιτικές μούμιες από το παρελθόν.
ΥΓ: Στο εξής θα τα λέμε και από το νέο ενημερωτικό site First-magazine.gr. Μπαίνοντας, στα δεξιά, θα δείτε και το ειδικό πλαίσιο, το οποίο κλικάροντας το θα μπορείτε να διαβάζετε τα άρθρα μου. Όσοι πιστοί… προσέλθετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου