Έχει ξοδευτεί πολύ μελάνι, για να αναλυθούν οι ομοιότητες στην στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα, με αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, αρκετά χρόνια παλιότερα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι δεν υπάρχει σχετική ταύτιση. Την ίδια ώρα, όλο και κάτι κάνει κατά καιρούς για να μας θυμίσει ότι… ο Ανδρέας «ζει». Αυτή την φορά ήταν η απουσία του από την περίφημη εκδήλωση στο Ζάππειο.
Ήταν το 1979. Η Ελλάδα εντασσόταν, μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, στην τότε ΕΟΚ. Όμως, το ΠΑΣΟΚ αποχώρησε από τη Βουλή και δεν πήρε μέρος στην ψηφοφορία για την επικύρωση της συμφωνίας ένταξης. Μαζί αποχώρησε και το ΚΚΕ. Στις 28 Μαΐου του ίδιου έτους, ο Ανδρέας δεν παρέστη επίσης στη «φιέστα». Έτσι χαρακτήρισαν και τότε, τα ΠΑΣΟΚ-ικα ΜΜΕ την σχετική εκδήλωση, η οποία είχε γίνει επίσης στο Ζάππειο.
Υπενθυμίζεται, ότι το 1979, το ΠΑΣΟΚ ήταν αξιωματική αντιπολίτευση και κάλπαζε προς την εξουσία, την οποία τελικά κατέκτησε το 1981. Και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη είναι «stand by» αναμένοντας να παραλάβει (;) το τιμόνι της χώρας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δείξει ως αντιπολίτευση ένα ιδιαίτερα αντιευρωπαϊκό πρόσωπο. Ίσως ακόμα περισσότερο και από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ. Βγαίνοντας στην εξουσία, προσάρμοσε σταδιακά τον αντιευρωπαϊσμό του. Για την ιστορία, στις 3 από τις 4 περασμένες ελληνικές προεδρίες στην Ε.Ε. πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Παπανδρέου. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που λίγα χρόνια πριν έπαιρνε αγκαζέ το κόμμα του και αποχωρούσε από την βουλή ή σνόμπαρε τις ευρωπαϊκές «φιέστες» στο Ζάππειο.
Κάποια στιγμή, στα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έβγαλε τη χώρα από την ΕΟΚ, -όπως είχε υποσχεθεί με φανατισμό προεκλογικά- έδωσε την εξής… αφοπλιστική απάντηση: «Επειδή το κόστος της αποχώρησης θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της παραμονής μας»!
Και δεν ήταν μόνο το κόστος της αποχώρησης. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκείνα τα χρόνια είχε στηρίξει ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτικής της στα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία απλόχερα τότε μοίραζε η ΕΟΚ. Αν λοιπόν ένα ωραίο πρωί ο Ανδρέας έβγαζε την Ελλάδα από την Ευρώπη, θα έπρεπε άμεσα να αναθεωρήσει και την οικονομική πολιτική του. Ο λογαριασμός «δεν θα έβγαινε», χωρίς τα ευρωπαϊκά χρήματα.
Αν θέλουμε να κάνουμε, πάντως, μια σύγκριση των δύο «Α», νομίζω ότι το «παλιό» ήταν πολύ μεγαλύτερη πολιτική προσωπικότητα από το «νέο», τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Είτε μας αρέσει, είτε όχι.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τότε, πέρα από τα τεράστια εκλογικά ποσοστά που κατέγραφε, είχε σημαντική πολιτική επιρροή και στο εξωτερικό. Με ένα απλό google-άρισμα, μπορεί ο καθένας να βρει φωτογραφίες του, μαζί με κορυφαίους ηγέτες εκείνων των χρόνων. Από τον πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον και τη Μάργκαρετ Θάτσερ, μέχρι τον Γιάσερ Αραφάτ και τον Μουαμάρ Καντάφι.
Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλά σκαλιά να ανέβει ακόμα. Θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη και ένα ακόμα σημαντικό δεδομένο: αν αναλάβει ποτέ την εξουσία, θα πρέπει να «παίξει μπάλα» σε ένα πολύ πιο δυσμενές περιβάλλον, από το αντίστοιχο του Ανδρέα Παπανδρέου, πολλά χρόνια πριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου