«Ο κακός μας ο καιρός» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του άρθρου, με μια πιο ειρωνική διάθεση. Κάθε φορά που πέφτουν σταγόνες βροχής, οι δρόμοι της Αθήνας μετατρέπονται σε ποτάμια, σπίτια πλημμυρίζουν, πολίτες εγκλωβίζονται στα αυτοκίνητα τους. Κι όμως, πριν πολλά χρόνια, η πρωτεύουσα δεν πλημμύριζε. Στοιχεία που έχει στην κατοχή του το Domino, δείχνουν τι πήγε στραβά και εν έτη 2013 η Αθήνα είναι απροστάτευτη απέναντι στις βροχές.
Το «κλειδί» της υπόθεσης βρίσκεται στις δασικές εκτάσεις και γενικότερα στις εκτάσεις (μη τσιμεντοποιημένης) γης που κάποτε είχαν έντονη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής. Εκτάσεις οι οποίες –λόγω τις ανεξέλεγκτης τσιμεντοποίησης - συρρικνώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι αριθμοί είναι αφοπλιστικοί: ενώ το 1945 μόλις το 17,7% της έκτασης της Αττικής αποτελούσε πυκνό αστικό τμήμα, το ποσοστό αυτό - με την εσωτερική μετανάστευση παλιότερα, αλλά και την κατ' εξακολούθισιν πολιτική ανεξέλεγκτης δόμησης - έφτασε το 1973 στο 39,55%. Σήμερα το εν λόγω ποσοστό έχει σκαρφαλώσει πάνω από το 68%!
Αποτέλεσμα της αύξησης του οικοδομημένου χώρου είναι η μείωση των «κενών χώρων», όπως είναι οι καλλιέργειες και οι χέρσες εκτάσεις. Από το 1945 ως σήμερα η μείωση της γεωργικής γης στην Αττική είναι της τάξεως του 93,26%. Παράλληλα οι δασικές εκτάσεις έχουν μειωθεί συνολικά κατά 30,85%! Είναι ενδεικτικό ότι, η γεωργική γη, οι δασικές εκτάσεις και οι εκτάσεις χαμηλής βλάστησης κάλυπταν το Λεκανοπέδιο σε ποσοστό 81,28% το 1945. Το 1973 αυτές είχαν περιοριστεί στο 42,51%, ενώ το ποσοστό έπεσε ακόμη περισσότερο στις μέρες μας (κάτω από 3ο%).
Κάπως έτσι φτάσαμε στην Αθήνα, με την μορφή που την ξέρουμε σήμερα. Μια πόλη με ελάχιστες πλέον δυνατότητες διήθησης του νερού στη γη, με τεράστιες αδιαπέραστες επιφάνειες, με αδυναμία συγκράτησης των υδάτων της βροχής, που κάνουν πια ταχύτατες... κατεβασιές. Σε όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να προσθέσουμε και τα πολλά βουλωμένα φρεάτια στους δρόμους, τις κακοτεχνίες και τις λακκούβες οι οποίες με λίγη βροχή μετατρέπονται σε λίμνες.
Δραματικές είναι και οι αλλαγές που έγιναν στα ρέματα του λεκανοπεδίου Αττικής από το 1893 ως σήμερα και οδήγησαν σε μείωση του συνολικού μήκους των ανοιχτών κλάδων τους. H εξέλιξη της κατάστασής τους, μεταφράζεται στην εικόνα ρεμάτων, ακόμη και μεγάλων, που καλύφθηκαν ή «τροποποιήθηκαν» είτε εξολοκλήρου είτε σε μεγάλα τμήματα, με κλειστούς αγωγούς και βέβαια πάνω τους θεμελιώθηκαν καταπατήσεις, αυθαίρετες τσιμεντο- κατασκευές, δόμηση παντός είδους και δρόμοι.
Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, προκύπτει φανερά η σταδιακή μείωση των ανοιχτών ρεμάτων του λεκανοπεδίου Αττικής με την πάροδο τον χρόνων. H μείωση αυτή ξεκίνησε ήδη από την περίοδο 1893-1945 (συρρίκνωση κατά 33,64%), συνεχίστηκε κατά την περίοδο 1945-1973 (μείωση κατά 14,5%) και κορυφώθηκε την περίοδο 1973 ως σήμερα, στην οποία καταγράφεται νέα μείωση πάνω από 40%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου