Όταν ο ήλιος δεν ανατέλλει

Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Μετά Χριστόν προφήτες. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για το event που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την συμπλήρωση 39 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος. Σα να βρίσκονται όλοι σε ένα αερoπλάνο το οποίο πέφτει και να τσακώνονται για το ποιος θα πάρει το τελευταίο αλεξίπτωτο, με την ελπίδα να σωθεί. 

Μίλησαν και οι 3 τελευταίοι «πιλότοι» του αεροπλάνου. Με τον ένα να ρίχνει το μπαλάκι των ευθηνών στον άλλο. «Σωπάσαμε όταν βλέπαμε το τσουνάμι της κρίσης να έρχεται. Το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι τα χρήματα μπορούν να βρεθούν» είπε, μεταξύ άλλων ο Κώστα Σημίτης. Αφήνοντας έμμεσα αιχμές στον Γιώργο Παπανδρέου για το γνωστό «λεφτά υπάρχουν». Παράλληλα, άσκησε έντονη κριτική και προς την Νέα Δημοκρατία, για την… ρουσφετολογική  περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή. 

Καλά όλα αυτά. Ο πρώην πρωθυπουργός ξέχασε βέβαια να μιλήσει για τις δικές του ευθύνες, όταν ήταν στο τιμόνι του κόμματος και της χώρας. Παρέλαβε το τότε παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ, από τον Ανδρέα Παπανδρέου και κατέληξε τελικά… να δραπετεύσει πριν τις εκλογές του 2004. Επί ημερών του έγιναν κάποια μεγάλα έργα, θα πουν οι υποστηρικτές του. Όπως το Μετρό, η Αττική Οδός, το αεροδρόμιο στα Σπάτα και η γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου. Μεγάλα έργα που όμως, στα περισσότερα από αυτά, έγινε υπέρκοστολόγηση, με τα λεφτά να πηγαίνουν σε διάφορα χέρια. Και δεν νομίζω ο τότε πρωθυπουργός να πλήρωσε από την τσέπη του τις υπερκοστολιγήσεις αυτές. Επί πρωθυπουργίας Σημίτη είχαμε, για παράδειγμα, και το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Ούτε για αυτό μίλησε. 

Στο συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ μίλησε και ο Γιώργος. «Είχα πει "λεφτά υπάρχουν". Και όντως τα λεφτά υπήρχαν αν αντιμετωπίζαμε τη φοροδιαφυγή, αν βάζαμε τέλος στη σπατάλη» επεσήμανε. Καμία αυτοκριτική πάλι. Αλλά βεβαίως εδώ δεν φταίει μόνο ο κάθε Γιώργος. «Γύρνα πίσω πρόεδρε, είμαστε ορφανά!» φώναξε μια κυρία στον ίδιο, την ώρα που έμπαινε στην αίθουσα.  Από την άλλη πλευρά, ανάλογα πανηγυρικά σκηνικά –για να τα λέμε όλα- βλέπουμε και σε διάφορες εμφανίσεις του Κώστα Καραμανλή. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι στην Ελλάδα τις τελευταίες 10ετίες δεν έφταιγε… ο γιαλός που ήταν στραβός. 

Στην επετειακή εκδήλωση μίλησε και ο τωρινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος. Αρκέστηκε στο να υπερασπιστεί το μνημόνιο, μη έχοντας ουσιαστικά καμία νέα πρόταση. Έκανε και άνοιγμα στα «κόμματα της Κεντροαριστεράς». Είναι βέβαια αξιοπερίεργο, πως μπορεί κάποιος να μιλά για συνεργασία της Κεντροαριστεράς, όταν την ίδια ώρα συνεργάζεται και πορεύεται χέρι- χέρι με ένα Δεξιό κόμμα. 

Τι δεν είδαμε όμως στο επετειακό συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ; Δεν είδαμε ούτε τώρα –έστω και με καθυστέρηση- φρέσκα πρόσωπα. Ακόμα και σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, όταν κατρακυλά στο βαθμολογικό πίνακα, αλλάζεις προπονητή και κάποιους παίχτες. Φέρνεις «φρέσκο αίμα». Στο ΠΑΣΟΚ δεν ισχύει αυτό. Μπορεί η «ομάδα» να κατρακυλά, ωστόσο φαίνεται ότι η καρέκλα δεν αφήνεται εύκολα. Έτσι ο ήλιος δεν θα ξανά ανατείλει. Και μάλλον είναι για καλό…