Θα μπούμε στην τάξη για αρχαία;

Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Μάθημα αρχαίων στο σχολείο. Όταν γυρνάς τον χρόνο πίσω, στις ώρες που καθόσουν στα θρανία, παρακολουθώντας αρχαία, η γεύση… που σου έρχεται δεν είναι η καλύτερη. Μάλλον είναι πικρή. Όσοι ήμασταν από τους «γενναίους» της Θεωρητικής Κατεύθυνσης, νιώσαμε αυτή την πικρή γεύση, ακόμα πιο έντονα. Έρχεται τώρα η Μαρία Ρεπούση, να ανοίξει τον φάκελο «αρχαία». Ποια είναι τελικά η λύση;


Διάβαζα το άρθρο του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας, Ανδρέα Ζαμπούκα, στο Protagon.gr. Δεν τον ξέρω προσωπικά τον άνθρωπο. Νομίζω όμως, ότι βάζει στο παιχνίδι μια πολύ σωστή παράμετρο. Πέρα από το δίπολο, της πλήρης κατάργησης των αρχαίων ή της τάσης «μην αγγίζεται τα αρχαία αμαρτωλοί». Λέει ο καθηγητής, μεταξύ άλλων, ότι τα Αρχαία θα πρέπει να παραμείνουν ως μάθημα, ωστόσο θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά ως προς τον (βαρετό) τρόπο με τον οποίο διδάσκονται. Ένας τρόπος διδασκαλίας που επιπλέον δεν έχει και ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού το μεγαλύτερο μέρος των μαθητών, πρακτικά δεν μπορεί να μιλήσει ή να καταλάβει την γλώσσα.

Παραθέτω αυτούσια μερικά άκρως ανησυχητικά στοιχεία, που επισημαίνει στο άρθρο του ο κ. Ζαμπούκας και τα οποία σίγουρα πρέπει να μας προβληματίσουν: «Οι μαθητές διδάσκονται περίπου, 800 ώρες αρχαίων ελληνικών, από την Α' Γυμνασίου έως τη Γ' Λυκείου και από αυτές, οι μισές αφιερώνονται στη γραμματική και στο συντακτικό. Εν τω μεταξύ, το ποσοστό των μαθητών που έχει αντίληψη της διδακτικής ύλης του μαθήματος, όταν τελειώνει το σχολείο, είναι κάτω από το 20% (το 80% δεν ξέρει τι διδάχθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια)! Το ποσοστό αποτυχίας (κάτω από τη βάση) στο άγνωστο κείμενο των Πανελλαδικών (όχι στο γνωστό που το παπαγαλίζουν στη μετάφραση) είναι πάνω από 70%. Τέλος, σπανίως υπάρχει μαθητής της Θεωρητικής Κατεύθυνσης που μπορεί με αυτοπεποίθηση να αρθρώσει μία μικρή παράγραφο για το έργο του Θουκυδίδη, του Ξενοφώντα, των τραγικών, του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα. Συμπέρασμα: Πλήρης αποτυχία του ελληνικού σχολείου να διδάξει το μάθημα στα παιδιά!».

Αν έχεις διδαχτεί αρχαία σε κάποιο σχολείο της Ελλάδα, είναι μάλλον εύκολο να επιβεβαιώσεις τα παραπάνω δεδομένα. Φαντάζει απίστευτο, είναι όμως… τρομακτικά αληθινό. Συνολικά 800 ώρες διδασκαλίας, πεταμένες στα σκουπίδια. Χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γίνονται –με τον τρόπο που γίνονται- απλά γιατί «έτσι είναι το σύστημα, τι να κάνουμε».

Εκεί ακριβώς πρέπει να εστιάσουμε λοιπόν. Στον ΤΡΟΠΟ με τον οποίο η αρχαία ελληνική γλώσσα διδάσκεται στα σχολεία μας. Να δούμε το θέμα με ψυχραιμία, με  νέες ιδέες, μακριά από την λογική του ή «μαύρο» ή «άσπρο». Και κάνοντας αλλαγές. Αναμφισβήτητα χρειάζονται αλλαγές.

Δεν ξέρω αν η παρέμβαση της Ρεπούση που αφορά τα αρχαία, θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα. Τις περισσότερες φορές που ανοίξανε παρόμοια θέματα στην Ελλάδα, κλείσανε μετά από λίγες μέρες «κραυγών», από κάθε πλευρά. Αποτέλεσμα δεν υπήρξε. Και τον λογαριασμό… τον πληρώνουν οι μαθητές.

* Όσοι θέλουν να μαθαίνουν πρώτοι για τα νέα άρθρα του Domino, μπορούν να κάνουν Like στην συνεργαζόμενη Facebook Page ΕΔΩ.