Όλοι εναντίον όλων

Του Γιάννη Μπελεγρίνη 

Ας το παραδεχτούμε, πάντα σε αυτή εδώ τη χώρα μας άρεσε να διαλέγουμε «στρατόπεδα» και να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με την άλλη πλευρά. Για οποιοδήποτε θέμα, από το πιο σοβαρό μέχρι το πιο ασήμαντο. Φαίνεται όμως, ότι όσο η κρίση παραμένει στα μέρη μας  το φαινόμενο αυτό γίνεται όλο και πιο έντονο.

Αρκεί κάποιος να μπει σε ένα οποιοδήποτε site και να κλικάρει πάνω σε μία είδηση. Θα δει ότι στα σχόλια χρηστών που αραδιάζονται από κάτω εξελίσσεται μια «μάχη». Οι  Δεξιοί βρίζουν του Αριστερούς και το αντίστροφο, οι «αντιμνημονιακοι» τσακώνονται με τους «μνημονιακούς», οι ακραίοι αντιμάχονται με όλους, κάπου εκεί κάποιοι θυμούνται  και τους λαθρομετανάστες και πάει λέγοντας. Η κόντρα συνεχίζεται για πολύ, με αλλεπάλληλα επιθετικά σχόλια, και συνήθως λήγει χωρίς νικητή.

Δοκιμάστε και κάτι ακόμα. Να δείτε ένα οποιοδήποτε Ελληνικό video στο youtube, το οποίο να έχει πολιτικές προεκτάσεις. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό υπάρχει στα σχόλια των  χρηστών και εκεί. Το στενάχωρο είναι ότι αυτό το αλληλοφάγωμα παρατηρείται ακόμα και κάτω από σατιρικά video. Φαίνετε ότι η κρίση,  εκτός από όλα τα άλλα, κοντεύει να μας πάρει και το χιούμορ μας. Κανείς δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, ακόμα και αν πρόκειται για ένα video με ξεκάθαρα σατιρικό περιεχόμενο. Τόσο μεγάλη είναι πλέον η πόλωση.
 
Αλλά θα μου πείτε, την ίδια πόλωση δεν βλέπουμε και στα γήπεδα με τους οπαδούς των ομάδων μας; Το ίδιο δεν γίνετε και στα πανεπιστήμια μας,  με τις κομματικές νεολαίες; Το ίδιο δεν γίνετε –ειδικά αυτή την περίοδο- και σε μια οποιαδήποτε συζήτηση που συμμετέχουμε;  Όλοι εναντίων όλων, πολλές φορές  χωρίς να ακούμε καν την άποψη του άλλου. Είναι βέβαιο, ότι αν δεν βρισκόμασταν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, θα είχαμε «μάχη» ακόμα και για το θέμα της συμμετοχής ή μη της Ελλάδας στην Eurovision. Και εκεί θα χωριζόμασταν σε Γιουροβιζιονικούς και αντι- Γιουροβιζιονικούς κάνοντας αναλύσεις για το τι πρέπει να κάνει η χώρα μας σε αυτό το «εθνικό  ζήτημα». Πάλι καλά, τώρα ασχολούμαστε με σημαντικότερα θέματα, και  η Eurovision περνάει λίγο απαρατήρητη.

Βεβαίως, το φαινόμενο του αλληλοφαγώματος δεν το έφερε στην χώρα μας το μνημόνιο. Το είχαμε πάντα. Απλά τώρα λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε βγήκε πάλι στην επιφάνεια. Αρκεί κάποιος να ρίξει μια ματιά στην ιστορία της Ελλάδας και θα δει ότι σε πολλές κρίσιμες στιγμές –ακόμα και μετά από εθνικές επιτυχίες- είχαμε φαινόμενα διάσπασης. Και όταν κάτι διασπάτε σε μικρά κομμάτια, είναι πιο εύκολο να νικηθεί.