Ο λαός στην γειτονική Τουρκία μίλησε. Οι προεδρικές εκλογές έγιναν. Και ο Ταγίπ Ερντογάν αναδείχτηκε νικητής, με το εντυπωσιακό ποσοστό του 52%. Πριν λίγο καιρό ωστόσο, η εικόνα που έβγαινε από την ατμόσφαιρα στην Τουρκία ήταν διαφορετική. Με τον «λαό» να είναι στους δρόμους, να φωνάζει κατά του Ερντογάν και με τον πετροπόλεμο ανάμεσα σε διαδηλωτές και όργανα της Τάξης να κρατά μέρες. Τελικά, ποιοι ήταν εκείνοι οι παθιασμένοι άνθρωποι που τα «έσπαγαν» τότε;
Διότι, αν ήταν ο «λαός» αυτός που είχε βγει στους δρόμους πριν λίγο καιρό, τότε ποιος «λαός» είναι που τώρα εξέλεξε με εμφατικό τρόπο τον Ταγίπ Ερντογάν, σε αυτές τις εκλογές; Μήπως υπάρχουν δυο «λαοί»; Μήπως υπάρχει ένας «λαός» που την μια λέει «μαύρο» και την άλλη «άσπρο»; Μήπως αυτός ο «λαός» που τα «έσπαγε» πρόσφατα κατά του Τούρκου πρωθυπουργού, δεν εξέφραζε την πλειοψηφία των πολιτών;
Ερωτήματα στα οποία, φυσικά, δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση. Γιατί, ξέρετε, σε τέτοιες περιπτώσεις, ο καθένας δίνει την απάντηση και την γενικότερη ερμηνεία που του αρέσει. Ο ένας θα πει «μαύρο», ο άλλος «άσπρο». Κάποιες φορές, η αλήθεια ίσως κρύβεται και κάπου στη μέση.
Η ουσία όμως παραμένει η ίδια: τι γίνεται όταν ο «λαός» αποφασίζει δημοκρατικά κάτι διαφορετικό από αυτό που ζητούσε… ο «λαός»; Κατά πόσο, δηλαδή, νομιμοποιείται μια ομάδα ατόμων (οποιασδήποτε προελεύσεως) να βγει μεθαύριο στους δρόμους, να τα κάνει όλα γυαλιά- καρφιά και να ζητά ακόμα και την ανατροπή του «κακού» και αλαζόνα Ερντογάν; Αν το αποφασίσει η οποιαδήποτε ομάδα, προφανώς και μπορεί να βγει να το πράξει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Εδώ όμως δημιουργείται ένα (ακόμα) ερώτημα: αν συμβεί κάτι τέτοιο, κατά πόσο μπορεί η ομάδα αυτή να επικαλείται ότι δρα στο όνομα του «λαού»; Μα αφού ο «λαός», μέσω των εκλογών, έχει αποφασίσει κάτι άλλο!
Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε κάτι, το οποίο πολλοί –λόγω και του φανατισμού που υπάρχει στην ατμόσφαιρα τα τελευταία χρόνια- μάλλον το παραβλέπουν. Ότι στις χώρες που υπάρχει η κοινοβουλευτική Δημοκρατία ο «λαός» αποφασίζει με ένα τρόπο: ψηφίζοντας.
Σίγουρα, ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι δυνατόν να εκφράζει το 100% των πολιτών μιας χώρας. Τέτοιου επιπέδου ποσοστά άλλωστε, βλέπουμε μόνο σε… περίεργα κράτη. Η απόφαση της πλειοψηφίας όμως, θα πρέπει να είναι σεβαστή από την μειοψηφία. Μας αρέσει- δεν μας αρέσει. Έτσι λειτουργούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Δημοκρατίες. Εκτός, βέβαια, αν αποφασίσουμε ότι δεν μας αρέσει αυτό το πολίτευμα και θα πρέπει να κινηθούμε σε διαφορετικά μονοπάτια. Αλλά αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου