Νέα κόμματα, παλιά πρόσωπα

 Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Κάπως έτσι νομίζω πως έχει η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας τον τελευταίο καιρό. Νέα κόμματα βγαίνουν στο προσκήνιο, αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό: Σε όλα οι επικεφαλείς είναι παλαιά στελέχη άλλων κομμάτων. 

Θα περίμενε κάποιος, ότι σε μια περίοδο «ανακατατάξεων», όπως αυτή που διανύουμε, θα βλέπαμε νέα, φρέσκα πρόσωπα στην πολιτική, τα οποία θα διεκδικούσαν την δική τους ευκαιρία για να πρωταγωνιστήσουν. Κάτι τέτοιο όμως –μέχρι τώρα τουλάχιστον-  δυστυχώς δεν συμβαίνει. Όπως έγινε γνωστό τις τελευταίες μέρες, και η Άννα Διαμαντοπούλου αναμένεται να ιδρύσει νέο κόμμα. Στην ίδρυση νέου κόμματος προχώρησε και ο Νίκος Νικολόπουλος, πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα δύο «παλιά» πρόσωπα. Έχουν προηγηθεί άλλοι λίγο πριν, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος ή ο Αλέκος Αλαβάνος, προερχόμενοι από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Δεν μπορώ να καταλάβω, πόσο καινούργιο μπορεί να είναι το «προϊόν» που θα μας προσφέρει ο Αλαβάνος, ο Λοβέρδος, η Διαμαντοπούλου ή ο Νικολόπουλος. Τους γνωρίζουμε χρόνια, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Τι αλλάζει τώρα δηλαδή, έτσι ώστε ένα μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτών ξαφνικά να τους εμπιστευτεί. Μάλλον δεν αλλάζουν και πολλά. 

Κάτι παρόμοιο έγινε, μην ξεχνάμε, και στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Σχεδόν όλα τα νέα κόμματα που έκαναν την εμφάνιση τους, είχαν ως αρχηγούς παλαιά πρόσωπα. Η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μπήκαν τελικά στην βουλή, έχοντας ως μπροστάρηδες Φώτη Κουβέλη το πρώτο και Πάνο Καμμένο το δεύτερο. Αλλά ακόμα και τα περισσότερα νέα κόμματα από αυτά που για λίγο δεν μπήκαν στο κοινοβούλιο είχαν πάλι παλιούς πολιτικούς ως αρχηγούς. Όπως, για παράδειγμα, η Δημοκρατική Συμμαχία, με επικεφαλή την Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και η ΔΡΑΣΗ με επικεφαλή τον Στέφανο Μάνο. Το μόνο νέο κόμμα που πήρε ποσοστό άνω του 1%, με αρχηγό που δεν είχαμε ξαναδεί στα πολιτικά δρώμενα, ήταν η Δημιουργία Ξανά του Θάνου Τζήμερου. 

Γιατί όμως τώρα, σε μια περίοδο που οι πολίτες ψάχνουν νέους πολιτικούς που θα τους εμπνεύσουν και θα τους δώσουν ελπίδα, δεν έχει εμφανιστεί σχεδόν τίποτα πραγματικά καινούργιο; Ο καθένας μπορεί να δώσει την δικιά του ερμηνεία. Το σίγουρο είναι, ότι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει συνολικά ως κοινωνία. 

Τα προηγούμενα χρόνια, του πανίσχυρου δικομματισμού, ίσως δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια για κάτι νέο. Τώρα τα δεδομένα είναι διαφορετικά και ο κόσμος ψάχνει το «διαφορετικό» που θα εμφανιστεί και θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο. Αυτό δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις, στις οποίες το ποσοστό των αναποφάσιστων είναι πάντα σε πολύ υψηλά επίπεδα. Σα να περιμένουν ο «κανένας» να γίνει «κάποιος»…

  

* Όσοι θέλουν να μαθαίνουν πρώτοι για τα νέα άρθρα του DOMINO, μπορούν να κάνουν Like στην συνεργαζόμενη Facebook Page εδώ.