Εμείς είμαστε του γραφείου…

Του Γιάννη Μπελεγρίνη

«Άλλοι σπέρνουν και θερίζουν κι άλλοι τρώνε και μαγαρίζουν» λέει μια σοφή παροιμία. Δεν ξέρω αν ανήκουμε ως Έλληνες στην δεύτερη κατηγορία, πάντως στην πρώτη, αυτών που σπέρνουν και θερίζουν, δεν ανήκουμε σίγουρα. Μπορεί η ανεργία να έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, φαίνεται  όμως ότι ακόμα κι έτσι δεν είμαστε… λάτρεις των χωραφιών.

Αυτό δείχνουν αλώστε τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας εδώ και χρόνια. Σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας έχει μαζευτεί στην Αθήνα, ενώ ένα επίσης σημαντικό κομμάτι έχει εγκατασταθεί σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Αρκεί κάποιος να επιστεφτεί ένα χωριό της Ελληνικής περιφέρειας και θα διαπιστώσει πολύ γρήγορα, ότι οι Έλληνες νέοι που έχουν παραμείνει εκεί είναι ελάχιστοι. Διάβαζα και για την εικόνα που παρουσιάζουν πλέον τα χωράφια στην Μανωλάδα, εκεί που είχαμε τα φαινόμενα… Far West πριν λίγο καιρό. Οι Εργάτες που δουλεύουν εκεί έχουν μειωθεί δραστικά, αφού πολλοί  μετανάστες που εργάζονταν στα εν λόγω χωράφια  έχουν απομακρυνθεί από την περιοχή φοβούμενοι νέα βίαια περιστατικά, αλλά και λόγω του ότι οι περισσότεροι δεν διαθέτουν άδειες παραμονής.

Ίδια εικόνα και σε άλλες περιοχές. Πριν λίγο καιρό η Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας ζήτησε 280 εργάτες για συγκομιδή ροδακινιών στους κάμπους της Ημαθίας και της Πέλλας. Το αποτέλεσμα: Μόλις 30 Έλληνες εξέφρασαν ενδιαφέρον, ενώ οι αλλοδαποί που έδειξαν ενδιαφέρον έφτασαν τους 4.485! Όλα αυτά, την ώρα που οι άνεργοι στην χώρα μας έχουν ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο.

Εδώ νομίζω ότι καταρρίπτονται 2 μεγάλοι μύθοι που κυκλοφορούν στην χώρα μας. Πρώτον, ότι «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές». Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά, ότι δεν μας παίρνουν και πολλά.  Γιατί πολύ απλά στις δουλειές που συνήθως πάνε αυτοί, εμείς οι Έλληνες ( βάζω και τον εαυτό μου μέσα) δεν πάμε ακόμα και αν η ανεργία φτάσει στο 50%. Δεύτερος μύθος : «Ακόμα και αν η οικονομία της Ελλάδας καταρρεύσει ολοσχερώς (ίσως με μια επίσημη χρεοκοπία), μπορούμε να στηριχτούμε στην γεωργία και την κτηνοτροφία για να ορθοποδήσουμε σαν χώρα». Αυτοί που υποστηρίζουν το συγκεκριμένο σενάριο δεν μας λένε βέβαια το ποιοι θα πάνε να δουλέψουν στα χωράφια, για να ορθοποδήσει και η οικονομία της χώρας. Γιατί όπως φαίνεται, δεν υπάρχουν και πολλοί νέοι Έλληνες πρόθυμοι να βοηθήσουν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Και πέρα από τις γεωργικές εργασίες, δεν είναι τυχαίο ότι επαγγέλματα όπως ο τσαγκάρης, ο σιδηρουργός ή ο ξυλουργός έχουν σχεδόν εξαφανιστεί στην Ελλάδα. Τα δεδομένα όμως τώρα έχουν αλλάξει, και πολλές φορές το δίλημμα που έχουν οι νέοι σήμερα, είναι για παράδειγμα «δουλεία στο χωράφι ή καθόλου δουλειά». Είναι μάλλον δύσκολοι καιροί… για υπαλλήλους γραφείου.